W związku z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 1 marca 2011 r. (wydanym w sprawie o sygn. akt P 21/09), w stosunku do przepisów ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego można po raz kolejny wystąpić do sądu o wyższe odszkodowanie i zadośćuczynienie za doznaną krzywdę w trybie wznowienia postępowania. Trybunał Konstytucyjny uznał za niekonstytucyjny art. 8 ust. 1a omawianej ustawy z dnia 23 lutego 1991 r., gdyż wprowadzała ograniczenie do 25 tys. zł maksymalnej łącznej kwoty odszkodowania za poniesioną szkodę i zadośćuczynienia za doznaną krzywdę. Obecnie żądane kwoty nie są objęte jakimkolwiek limitem !
Każda osoba internowana w związku działalnością niepodległościową oraz inne osoby pokrzywdzone przez stan wojenny mogą obecnie domagać się podwyższenia odszkodowania i zadośćuczynienia za izolację w obozach internowania, uwięzienie, prześladowania, utratę zdrowia, mieszkania i pracy, czasem wymuszoną wyjazd w jedną stronę za granicę czy inne represje. W czasie stanu wojennego internowano ponad 10 tys. osób, w tym niektóre osoby więcej niż raz.
Żądanie odszkodowania lub zadośćuczynienia należy zgłosić odpowiednio w sądzie okręgowym lub wojskowym sądzie okręgowym. Odszkodowanie nie jest ograniczone jedynie do strat związanych bezpośrednio z pobytem w ośrodku odosobnienia i obejmuje też dalszy uszczerbek majątkowy powiązany przyczynowo z wykonaniem decyzji o internowaniu. Obliczając zaś wysokość zadośćuczynienia trzeba mieć na uwadze wskazania judykatury prawidłowe rozumienie art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (Dz.U. Nr 34, poz. 149 ze zm.), w szczególności sformułowania mówiącego, że „uprawnienie to”, tj. uprawnienie do otrzymania od Skarbu Państwa odszkodowania oraz zadośćuczynienia, w razie śmierci osoby represjonowanej „przechodzi” na jego małżonka, dzieci (w tym na dziecko osoby represjonowanej, które zostało po śmierci tej osoby przysposobione w drodze adopcji niepełnej
Byłem internowany w stanie wojennym. W czasie internowania, aresztowany. W sumie: 3 lata więzienia i 2 lata pozbawienia praw publicznych. Represje i szykany w więzieniu. Dwa SO odszkodowanie w sumie ok 30% tego co zarabiałem w roku 1981. SA w Białymstoku nie wnowił sprawy o dalsze odszkodowanie po zmianie przepisów ma moją korzyść w roku 2011. TK podtrzymał tą decyzję SA. Koniec drogi prawnej w Polsce. Krzywda sądu stanu wojennego potwierdzona decyzjami sądów w III RP.
Dzień dobry,
nie znam szczegółów pana sprawy.
Obecnie, aby ponownie starać sie o zadośćuczynienie za internowanie w stanie wojennym, wcześniej Sąd musiał przyznać maksymalną kwotę czyli 25 tys zł.
Proszę o kontakt, abym mógł przeanalizować pana sprawę.
Pozdrawiam